Oversized cultuurschok

Bye bye Azië
We hebben na acht maanden gedag gezegd tegen Azië. Azië; waar we het heerlijk vonden om in aftandse tuktuks rond te scheuren over onverharde wegen. Waar we op ranzige hurktoiletten zaten. Met kakkerlakken als we geluk hadden. Waar ik op het strand verse kokosnoten uitlebberde. Waar we overal gekko’s (plakplaks!) hoorden en dat al snel een nieuw ‘thuiskom’ geluidje werd. Waar kindjes op blote voeten lopen en tot op de draad toe versleten kleren dragen. Waar het altijd druk is op de stoffige, vieze straat, maar wat toch een bepaalde relaxedheid uitstraalt. Waar altijd een lucht van verse riool je neusgaten binnendringt, als deze tenminste niet verstoort wordt door markten vol met vis waar duizend vliegen omheen zoemen. Waar we voor een euro de heerlijkste (oké eerlijk is eerlijk, soms kwamen ze onze neusgaten uit) noodles en rijst gerechten hebben gekocht. En vers fruit. Waar de Aziaat luidruchtig en vreemd en soms ronduit lomp is, maar vaker nog heel lief, verlegen en nieuwsgierig. Waar prachtige groene natuur te vinden is met rode zandweggetjes. Waar ik les gaf aan fantastisch lieve kinderen die  werken op vuilnisbelten. Waar we geweldige mensen van over de hele wereld hebben leren kennen. Waar we minimaal drie keer per week met onze backpack op onze rug verkasten naar een nieuwe plek waar ons weer nieuwe avonturen te wachten stonden. Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan. De mooie maar ook schrijnende dingen die Azië te bieden heeft, waren voor ons acht maanden lang ons leven. Onze realiteit.

Hallo hysterie. Hallo cultuurschok
En die realiteit hebben we ingeruild voor niets minder dan die van.. West Amerika. Jemig, een groter verschil konden we volgens mij niet hebben. Waar in Azië alles veel schaarser is (we juichten als we een douche hadden met warm water), is hier alles in overvloed. Oversized hamburgers. Oversized Coca Cola. Oversized mensen in een elektrisch karretje door de oversized supermarkt. Oversized opgespoten lippen. Oversizede neppe glimlachen. Oversized auto’s. Noem het op, en het is bigsize. En veel. En enorm. Zo ook mijn cultuurschok.

Lopen we ineens door Hollywood waar de rode loper is uitgestald voor de hele cast van de film Jurassic World. Gek dat we nog geen week geleden kindjes plastic zien verzamelen tussen het vuil, en dan nu opeens tussen hysterisch gillende Amerikanen met selfiesticks staan die diep beledigd zijn als ze geen aandacht krijgen van een acteur die voorbij loopt. Begint er nog een jongen tegen me (ja, je leest het goed, niet met maar tegen me) te praten ook dat ie naar Los Angeles is verhuisd om beroemd te worden en dat ie ‘de looks al heeft’ (bizar! Dat zeg je niet!). Zien we opeens honkbaljasjes voor honden en zelfs een rugzak kun je voor je favoriete viervoeter scoren hier. Bekijken we in Beverly Hills de huizen met drie zwembaden en elf schoorstenen van beroemdheden. Er lijkt een overvloed aan van alles te zijn, maar ik.. Ik voelde me er met momenten toch behoorlijk leeg door. De aanwezigheid van een jetlag en mijn reuma zullen daar absoluut ook aan bij gedragen hebben.

Hallo prachtig Amerika
Die cultuurschok is er nog steeds, maar ik zie absoluut ook de vele mooie kanten die Amerika te bieden heeft. Die trouwens.. Ook allemaal oversized zijn! Haha! Megagrote bergen met sneeuw. Een diepe, rode Grand Canyon waar je u tegen zegt. Uberweidse landschappen. Met cactussen. Of juist dennenbomen. En dan weer alleen maar zand en steen. Woestijnen. Palmbomen. Alles kan hier. We rijden in het zonnetje over kilometerslange wegen door bergen en dalen en zien zomaar bliksemschichten op links, krijgen tien druppels op ons dak, om vervolgens op rechts weer verblijd te worden door de zon. Wauw.

De Amerikaan is nog steeds overdreven en daar blijf ik me over verbazen (Je wordt door de buschauffeur verwelkomd met ‘Welcome on board!’ als je instapt, alsof je een viersterren cruiseschip betreedt zo officieel. Soms zie je oudere vrouwen met hypergeblondeerd haar met hun nepborsten en verbaasde botoxblikken in de supermarkt rondparaderen alsof ze op de catwalk staan. En mannen lopen hier buiten de stad allemaal met oude spijkerbroeken en oversizede cowboyhoeden op alsof ze ter plekke kunnen gaan linedancen. Of je ziet ze opeens met zo’n lelijk hoedje met achterflap voor je nek. Dat doe je niet. Maar goed. Ik dwaal af). Want ondanks de overdrevenheid en alle gekheid die je hier tegenkomt: niet alles is nep gelukkig. We zijn echt ontzettend leuke mensen tegengekomen die een vriendelijk praatje met ons maakten. Oprecht geïnteresseerd waren. Alle tijd namen dingen aan ons uit te leggen. Als een vreemde vrouw out of the blue met een (oversizede, dat wel) glimlach tegen me zegt: ‘I like your earrings!’ denk ik, goh, van dit soort sociale dingetjes kunnen we in Nederland ook echt nog wel wat leren.

Hallo Nederland
Nog 2.5 week mag ik me verbazen over Amerika (we rijden met ons mooie bakkie door Californië, Arizona & Nevada). Dan mag ik straks mijn volgende cultuurshock gaan beleven in Nederland. Ik heb geen heimwee, maar ooooh, wat heb ik zin in de nuchterheid van ons volkje, in onze lekkere foute kroketten, ja zelfs in ons gekke rotweer heb ik zin (jaaaa warme chocomel met slagroom drinken op de bank als de regen tegen het raam tikt! Ultiem geluk!). Maar bovenal kijk ik ernaar uit om mijn dierbaren weer in mijn armen te sluiten. Daar kan geen Aziaat of Amerikaan tegenop. Love you bigsize.