Educatief tripje

Ik heb jarenlang op school gezeten. Basis, middelbare, hogeschool; yup, die zijn afgevinkt op het to do lijstje. Topvriendschappen aan overgehouden en hier en daar heus wat nuttigs opgestoken (nooit van mijn leven zal ik meer vergeten dat ik volgens een docente graag een ‘giraffeview’ heb als ik ergens naar kijk. Van bovenaf betekent dat, jongens, zodat ik overzicht heb en alle puzzelstukjes kan zien die ik in elkaar moet zien te passen. Maar giraffeview klinkt uiteraard stukken academischer). Maar niemand die me ooit vertelde dat ik nog veel en veel meer zou leren als ik op reis zou gaan. Ik zou nu ‘oké doei’ kunnen zeggen, maar omdat ik de gierigste niet ben (en deze blog dan wel erg kort zou zijn) zal ik mijn recent opgedane reiskennis met jullie delen. Ja? Pen en papier in de aanslag om notities te maken? Goed. Komt ie.

Als ik deze reis niet had gemaakt, zou ik nooit weten..

* dat ik in staat was een kakkerlak te vangen. Benodigdheden: een Koh Chang informatieboekje, een leeg Pringles chips blikje (wat ik natuurlijk nooit eet, maar dat blikje stond er ineens. Leeg) en veel gegil van zowel Cindy als mijzelf. Vergeet het bange hertjeshuppeltje niet als je het gevaarte je huisje uit probeert te brengen.
* dat Cindy en ik minicrimineeltjes zouden zijn. We zijn lowbudget op reis, maar hebben ook heus behoefte aan wat luxe. Een mooi zwembad dat uitkijkt over de zee, bijvoorbeeld. Benodigdheden: kies een prachtig zwembad uit dat bij een resort hoort. Doe of je bij de elitegroep hoort en niet anders gewend bent. En anders kun je altijd nog de onschuldige, domme toerist uithangen en doen of je niet weet dat dit niet de bedoeling is (deze hebben we nog niet hoeven in te zetten, topcriminelen als we zijn)
* dat een Thaise kapster ons haar heel lelijk zou knippen. Cindy heeft bij zichzelf nog maar een vergeten pluk afgeknipt en ik.. Ik lig stiekem te janken in een hoekje tot het weer aangegroeid is. Benodigdheden: een schaar. En flink wat drama.
* dat ik glow in the dark verf echt DE hier-word-ik-blij-van-uitvinding van de eeuw vind. Benodigdheden: de verf. Foute muziek. In een stranddiscotheekachtig iets. En iemand die lelijke groene wenkbrauwen op je voorhoofd tekent. Tip: een drankje kan bijdragen aan een extra wow-ik-ben-een-artiest effect.
* dat ik mezelf eeuwig dankbaar zou zijn voor het aanschaffen van mijn ontzettend seksuele aantrekkingskrachterige Teva sandalen. Benodigdheden: jungle- en watervalpaadjes en een zusje die boos wordt op haar wegglijdende slipper terwijl jijzelf als een soort Heidi die geen reuma heeft door het groen huppelt. Het seksuele aantrekkingskrachterige heb ik overigens nog niet ontdekt in het schoeiselgevaarte, maar dat beschouwen we in dezen maar als bijzaak.
* dat het feest Loy Krathong ook in Koh Chang gevierd zou worden. In het noorden van Thailand is het een heuse bloemenbootjes-lichtjeszee (Even Wikipedia erbij gepakt – lijkt het toch nog een beetje op school! ‘Het festival begint in de avond als er een volle maan is (en vaak ook de avonden ervoor en erna). Mensen gaan dan naar de oevers van vijvers, kanalen, meren, rivieren en zelfs de zee om hun krathong  naar het water te brengen. De kaars en de wierookstaafjes worden aangestoken en dan wordt de krathong te water gelaten. Men gelooft dat hoe langer de kaars blijft branden des te beter je geluk is in het komende jaar. Ook laten de Thaise paren vaak hun krathongs samen te water. Hoe langer ze dicht bij elkaar blijven, des te langer en mooier de relatie tussen de samenlevenden heet te zijn’). In Koh Chang zag je hier en daar een eenzaam kaarsje de zee op drijven. Maar die van ons bleven samen en ze brandden nog lang en gelukkig! Benodigdheden: een Loy Krathong, dat is duidelijk. En heel veel hoop dat ie niet net als vele andere schattig bloemstukjes (sommigen zijn mooier dan de Keukenhof!) binnen een kwartier aanspoelt op het strand.
* dat ik de reuma dagelijks uit zou dagen. Benodigdheden: 1) reuma en 2) een kokosnoot. Het drinken an sich is al een uitdaging, want zo’n ding is enorm. Wil je daarna de kokos nog los peuteren om op te peuzelen, gebruik dan het slapste plastic lepeltje dat in bereik is. Zweet op het voorhoofd en scheefgroeiende gewrichten gegarandeerd, maar absoluut de moeite waard.
* dat men een hagedis (of is het een salamander?? Anyway, zo’n ding dat met zijn zuignapvoetjes tegen de muur op klimt) in Aruba pega-pega noemt. Wat letterlijk plak-plak betekent. Wat ik echt hilarisch vind, dus het nu non stop zeg. Cindy ook trouwens. ('Er zitten twee plakplaks in de wc. Die mini is schattig!')
En als ik deze reis niet had gemaakt, zou ik nooit weten dat een Belgische benaming voor vagina ‘foef’ is. En dat ik daar heel hard om moet lachen omdat ik er ‘bibbediebabbedie’ voor plak (niet plak plak. Gewoon plak). En dat ik er dan glitters bij zie en een verloren glazen muiltje. Benodigdheden: Ehm. Een bizarre voorliefde voor taal en Disney denk ik? (Of er ook een geestesziekte bij hoort om dit leuk te vinden weet ik niet. Wie weet laat ik dat ooit nog nader onderzoeken. Tot nu toe kan ik best leven met dit soort gedachtenkronkels.)
 

Als ik deze reis niet had gemaakt… Zou ik nooit weten dat die ‘giraffeview’ stiekem heus best een beetje leuk klinkt. Als ik namelijk naar alle bovenstaande puzzelstukjes kijk, van bovenaf, jawel.. Dan overzie ik het geheel en kan ik nog maar een ding zeggen: ik wil nog heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel leren de komende maanden!

Dag lieve allemaal! Liefs, Linda