Goodmorning Vietnam!

Om 07.30 uur worden gewekt door een The Sound Of Music achtig liedje die uit de speakers door de straten schalkt. Het is me nog nooit eerder gebeurd, maar in Hanoi kan het. Zoals alles blijkbaar kan in Hanoi. Het nieuws wordt hier ook een paar keer per dag via speakers verspreid en er is een damesstem die avond aan avond hetzelfde riedeltje verkondigt (altijd fijn, tussen 23 en 01 uur ’s nachts), maar we zijn er nog niet uit wat ze zegt (we krijgen er wel de slappe lach van, want een zin lijkt op ‘Ik heb hoofdpijn’). Wat is dit een bizar drukke stad! Er zijn 7 miljoen inwoners en 4.5 miljoen scootertjes, er zijn cyclo’s (fietstaxi’s) en fietsen met daarop tig dingen geladen (soms kippen, veel fruit, suikerspinnen, hout, potjes en pannetjes, kastjes, noem het op en het kan. Heb ook een dik varken bij de beenruimte van een scooter gezien), auto’s en busjes die door kleine straatjes hun weg vinden.. Iedereen rijdt kriskras door elkaar, men doet niet aan links of rechts aanhouden of voorrang geven, nee, je néémt voorrang, waar je dat ook uitkomt, en de claxon wordt hierbij flink gebruikt. Dan heb je ook nog straatverkopers met allerlei dingen in een mandje die ze voor hun buik vasthouden of in twee mandjes met een plankje over hun schouders gedragen, en vitrines op wielen die eveneens dienen als winkel, die ook allemaal mee doen met de kriskrassigheid en trouwens ook met veel kabaal, want de Vietnamees houdt van luid. Plus tig duizend kleine krukjes (maar echt! Ze zijn van peuterformaat!) die langs de koffiewinkeltjes en barretjes en eetgelegenheidjes neergezet zijn (waar ’s avonds ook veel muziek bij komt kijken, erg gezellig!), waar zowel de toerist als de Vietnamees een drankje doet, loempia’s en noodles en rijst wegwerkt, en waar je overal zonnepitten op de grond ziet liggen: een heuse delicatesse hier, een soort alternatief van de borrelnoot?

Ik heb foto’s gemaakt, maar het lukt me niet de sfeer te vangen. Het is A) te druk om überhaupt op iets anders dan mijn veiligheid te letten (hahaha dat klinkt dramatisch maar ik voel me echt een grotbewoner die overgeplaatst is naar een andere wereld; ik snap nog niet zo goed wat mijn rol is hier) en B) er gebeurt zoveel, dat moet je gewoon zelf zien en horen! Ik vind het hier fantastisch, kijk mijn ogen uit, maar merk dat ik (en Cindy gelukkig ook) af en toe wel de rust op moet zoeken om het van een afstandje te kunnen bekijken. Gelukkig zijn er ook parkjes en hebben ze cafeetjes waar je ook binnen kunt zitten. Vanachter met kerstdecoratie versierd glas met een beker warme chocomel (want yup, het is winter hier in het noorden en voor ons flink koud vergeleken met waar we vandaan komen, zo’n graadje of 20 is het nu) vind ik het heerlijk om het me allemaal steeds meer eigen te maken.

Ook de Vietnamees proberen we te leren kennen. Er zijn veel leukerds. Het tengere meisje bij ons hostel ziet er leuk uit met haar haar hoog in een staart en haar jas met luipaardprint die eigenlijk heel fout is maar bij haar heel schattig is, en ze praat leuk met veel hoge blije lachjes tussendoor. En onze gids gisteren toen we naar Tam Coc gingen (check de foto’s! Prachtig was het! En even de natuur in was leuk qua afwisseling met het hysterische Hanoi) was ondanks zijn stinkende adem en slechte Engels heel enthousiast en vrolijk en lief. Maar helaas ontmoeten we ook minder leuke Vietnamezen. De verkoopsters op straat kunnen zich echt enorm aan je opdringen, gaan niet weg als je ‘No thank you’ zegt, zetten gewoon een rijstveldhoed op je hoofd als je even niet oplet en eisen dan ‘1 dollar, 1 dollar, you give me’.. Beetje jammer wel, maar gelukkig overheersen de leuke dingen hier in Vietnam. Ik voel me enorm blij!

Vanavond is het kerstavond. Ik krijg net een appje binnen van twee leuke Nederlandse meiden die we kennen uit Laos, en die nu ook in Hanoi zijn, die vragen of we vanavond mee gaan ‘naar iets kerstigs bij de kathedraal, met muziek en lokale jongeren’. Leuk! Ook nog even skypen tussendoor met het thuisfront. En morgen gaan Cindy en ik samen naar Halong Bay; we vieren kerst dit jaar op een boot. Ik ben ontzettend benieuwd.

Ik hoop dat jullie ook een fijne kerst hebben. Stiekem zouden we graag even delen in het samenzijn. Maar ook op afstand houden we veel van jullie. Een lieve knuffel door je beeldscherm heen van ons allebei. Merry Christmas!

Linda