Hartsbesluit

‘Je kunt niets anders doen dan een hartsbesluit nemen’, zei iemand me laatst. Zo simpel, zo duidelijk, maar soms zo makkelijk te vergeten door alle praktische en rationele dingen die mee spelen wanneer je op een beslissingskruispunt staat! Wat is het dan fijn om mensen, gebeurtenissen, oftewel pareltjes  in je leven te hebben waar je door geïnspireerd raakt. En erop te durven vertrouwen (of er soms maar gewoon aan overgeven omdat er domweg geen andere keuze is) dat alles heus wel zijn weg vindt, ook al zie je het pad nog niet voor je. Ja, misschien moet je door de jungle. Ja, misschien komt er een storm en ja, misschien raak je verdwaald.  Maar maakt dat het leven niet juist.. Het leven? Ervaar je niet, juist doordat je weet hoe donker het soms is, wat voor een mooi paradijsje het ook kan zijn?

Ik bedoel hier niet mee dat iedereen nu moet kiezen om zijn leven aan lianen slingerend door te brengen in plaats van lekker rustig op een stoepje te keuvelen. Het een is niet beter dan het ander. Het enige wat ik wil zeggen, gewoon omdat het goed is om het soms van iemand te horen, is dat telt dat je achter de keuzes staat die je maakt. Dat je er zelf voor kiest die weg te bewandelen. En.. Daar ook van geniet. Dat je blijft zien wat voor pareltjes er onderweg voor het oprapen liggen. Waar je ook bent.

Ik ben zo blij dat ik beter naar mezelf durf te luisteren! Dat ik hartsbesluiten aan durf te gaan, dat ik me in het diepe durf te gooien, en dat ik voel dat dat goed uitpakt! Het hoe en wat is te privé voor op deze blog, en soms ben ik ook echt wel even heel erg verdwaald en verdrietig en alles wat erbij komt kijken. Maar ik voel heel erg dat ik doe wat goed voelt, en dat vervult me met liefde. Lekker zweef of niet dan?! Maar wel waar. Om af te sluiten deel ik graag nog een paar mooie reispareltjes die ik onderweg ben tegen gekomen. Ik hoop dat jij de jouwe ook koestert. Aan je liaan slingerend of op de stoep.

Liefs, Lin

Pareltjes

* Ik ben uitgenodigd voor een Cambodjaanse bruiloft! Wat een fantastische ervaring was dat. Van ’s ochtends 06.00 tot ’s avonds 00.00 uur hysterische Khmer muziek, veel eten, een bruidspaar dat zich zes keer heeft omgekleed, ’s middags met 12 man familie een dutje doen op de kale vloer van het huis van leraar Bopaul, handjeklapspelletjes doen met mijn studentjes, nog meer eten, communiceren met handen en voeten met giechelende Cambodjaanse vrouwen, rituelen bijwonen om het paar te zegenen, en tot slot.. Heerlijk gedanst!

* Ik ben van de week terug gegaan naar Chiang Mai, Thailand, waar ik weer hetzelfde relaxte gevoel had als een halfjaar geleden. Wat een fijn stadje, en wat extra fijn om bij de Nederlandse Emily langs te gaan! Cindy en ik leerden haar en Elke kennen in Laos. Emily woont inmiddels in Chiang Mai en runt samen met de Engelse Rowen een heel bijzonder hostel. Het is een Thais huisje van hout, met overal matrasjes en hangmatten en de sfeer is er gewoonweg top. Leuke mensen leren kennen, leuke Thaise buurvrouwen die langskomen en die ons uitnodigden een salsales te doen.. Supergoeie flow. Wat ook bijzonder was is dat ik Sam, het reismaatje van Cindy en mij in Maleisië, in Chiang Mai tegen kwam. We zijn naar een hilarische ladyboyshow geweest en hebben erna een top liveband gezien in de reggaebar. Toen die dichtging waren er opeens wat gezellige muzikanten die op straat lekker aan het tokkelen waren en dansten we gewoon door en later belandden we nog in een club waar ik Nederlandse jonge Amsterdammers tegenkwam met een lekkere grote bek maar hartjes van goud.. Ik hou er van. Ahhhh het leven is mooi! Hahaha sorry ik word er weer hyper van als ik denk aan al het leuks. Ik ga nog even door!

* Soraya heeft me opgezocht in Cambodja. Wat bijzonder om te zien hoe afstand en tijd niet uitmaakt als je elkaar weer ziet: we pakken de draad gewoon weer op waar we gebleven waren. Lachen gieren brullen, goeie gesprekken,  voelen dat je er voor elkaar bent. Maar dat alles dan even in een palmboomrijke omgeving (love Koh Rong!) met een wit strand en een loeihete zon op je knar.  Sor, je bent een toppertje!

* De jongen die me op het schooltje hielp vertalen naar het Khmer, Ratana, heeft mijn hart gestolen. Wat een ontzettend lieve jongen is dat. Als je iemands levensverhaal dan ook nog hoort en ziet hoe positief hij in het leven staat, dan word ik daar echt even stil van. Net zoals ik stil werd van de moeder van een van mijn studentjes, die me een jurk gaf op de bruiloft, die ik mocht houden.. Echt een bijzonder contact, want ze sprak geen Engels, maar we zochten elkaar wel de hele dag door op. Een grote lach; meer heb je niet nodig om je verbonden te voelen.

Tja. Een lach. Die heb ik nu van oor tot oor, wetende dat ik morgen Cindy weer ga zien op het eiland Koh Phangan in het zuiden van Thailand. En die lach heb ik ook als ik denk dat ik nog vijf topweken voor de boeg heb, en daarna de verbondenheid die ik met jullie voel weer van dichtbij mag ervaren. Bedankt voor alle pareltjes die ik ook de afgelopen maanden van jullie heb gekregen. Een lach op Skype, een hilarisch appje, een traan omdat ik word gemist. Het was een hartsbesluit om op reis te gaan. En het is een hartsbesluit om straks weer thuis te komen.

Love you!