De Japanner

De Japanner..
A) …doet aan karaoke
B) …kan slecht Engels
C) …lacht lief en knikt veel
D) …anders, namelijk...

Op iedere hoek van de straat vind je een karaokebar, er is al drie keer aan ons gevraagd of we Loppe kennen (het duurde even voor we wisten dat ze Robben bedoelden), en het lief lachen en knikken is hier zo’n beetje uitgevonden lijkt het wel. Maar naast bovenstaande stereotypes hebben we hier in de afgelopen weken nog veel meer Japanners leren kennen. Ik stel ze graag aan je voor!

De stug-in-het-Japans-door-blijven-praten-Japanner
Afgelopen weekend zaten we in een oersaai bergdorpje vlakbij Mount Fuji. (Mount Fuji is met zijn 3776 meter de hoogste vulkaanberg van Japan, die sinds 1709 slapende is. Of ik je leven verrijkt heb met deze tekst weet ik niet, maar dan lijkt deze blog nog enigszins informatief. Verder beslaat deze namelijk alleen nog maar persoonlijke observaties. De berg was mooi trouwens! Als je de wolken die ervoor hingen wegdacht). We werden verwelkomd door het geblaf van een minihondje met een T-shirt aan en daarna door zijn bazin die met verwilderde haren maar met een lieve blik in haar ogen allerlei chaotische Japanse dingen tegen ons zei.  - Wie weet schold ze ons wel op heel vriendelijke toon uit, maar dat gaf dan toch niet, want we voelden ons welkom. Ze lachte er schattig bij. -   Bij binnenkomst en vertrek brabbelde ze er heerlijk op los en te leuk: toen we gistermorgen vertrokken kregen we allebei een mandarijntje mee en werden we uitgezwaaid en –geblaft. Daar word je toch blij van!

De zo-vriendelijk-dat-je-er-stil-van-wordt-Japanner
Ook blij verrast werden we door een oud mannetje die de local train instapte, ons allebei een zelfgevouwen origami kraanvogeltje gaf, vriendelijk knikte en toen weg ging. Mijn hart smelt van dit soort mensen. Die van Cindy trouwens ook.

De vreemde-gadget-Japanner
Maar naast lief en leuk vinden we De Japanner ook.. Een beetje gek. In boekjes kun je opvouwbare laarzen bestellen, of een band die je in je haar bevestigt waardoor je gezicht strakker wordt getrokken. Ook een opklap WC met tent eromheen is blijkbaar heel normaal om voor Sinterklaasavond te vragen, of wat dacht je van een toeter waarin je blaast zodat je buikspieren worden getraind? Bloedserieuze advertenties zijn het. Zo fascinerend!

De selfie-met-een-hand-voor-je-gezicht-Japanner
Maar het meest fascinerende is voor mij toch wel hoe het woord Selfie hier een heel andere dimensie krijgt. Foto’s maken van onszelf, dat fenomeen kennen we ook in Nederland. Hier stijgt de selfie echter naar een hoger level. Selfies met getuite lippen, selfies waar je scheel kijkt, selfies met heel veel haar voor je ogen, selfies met het peace teken, selfies met onschuldige-maar-ondertussen…-ogen, selfies met een hand voor de helft van je gezicht.. (Vooral de laatste werkt enorm op mijn lachspieren). De selfie kan hier overal. In de supermarkt. In de rij bij Universal Studio’s. Midden op straat.  Op de WC als het moet; de selfie kan niet op!

Jongeren hier leven echt non-stop met hun mobiel. Dat doen ze (we!) in Nederland ook wel, maar hier toch net iets meer. Of het valt ons hier extra op omdat we hem zelf overdag niet bij ons hebben en dus wél de tijd hebben om om ons heen te kijken.. Er valt in ieder geval genoeg te zien als je niet op je telefoontje kijkt. Als je je hand niet voor je gezicht hebt, natuurlijk.

De ik-ben-een-kroket-toerist
Tja.. De Japanner. Bijzondere mensen. En toch.. Toch vraag ik me af wie er gekker is. Op dit moment lig ik er namelijk bij als een heuse FEBO kroket die je uit de muur trekt. En met mij vele anderen: ik slaap namelijk in een capsule hotel in Tokyo (zie foto’s). Het is hysterisch! Het hok is net aan groot genoeg voor een eenpersoons matras en je kunt rechtop zitten, c’est tout. Ik heb al zes keer mijn hoofd gestoten aan de tv (de rechtsbovenbuurvrouwkroket uit Israël ook, dus het ligt niet alleen aan mijn lompheid) maar behalve dat vind ik het een fantastische ervaring.

De Japanner..
D) ..De Japanner doet zijn eigen ding, en de toerist? De toerist die smult er van ;)

Liefs, Linda