Hoe overleef ik.. Myanmar

Was je altijd al benieuwd hoe je voedselvergifiting oploopt in Myanmar? Wil je weten wat de term ' no have'  betekent? En wil je in contact komen met de lokale bevolking? Dan heb je nu het juiste verslag voor je! Hier vind je verhalen en tips uit de eerste hand van een 2.5-week-alleen-door-Myanmar-reizende, heel-erg-ziek-geworden-maar-ondanks-dat-de-ontzettend-genietende-Linda. Hoe overleef ik Myanmar? Nou zo!

Hoe om te gaan met 'No have'
' Solly, no have'.  De tekst die je door heel Azie hoort, en waarvan Myanmar er nog  een extraatje bovenop doet. Denk je: Ohhhh ja! Avocadosalade op het menu! Die wil ik. Dan krijg je: 'No. No have'. Oh. Oke. Tomato soup? 'No have'. Aha. Wat heeft u wel? 'Chicken curry, have (de Aziaat zegt vaak cully, ik geniet hiervan). But chicken no have'. Wat zeg je dan? Doet u mij die dan maar :)

Hoe een voedselvergiftiging op te lopen
Stop bij een lokale eettent. Wees de enige buitenlander. Schuif aan bij een mannetje die in zijn eentje zit. Laat je lachend verwelkomen. Praat in gebroken Engels. Krijg vol trots lokaal Birmees eten aangeboden. Durf niet te weigeren (misschien is dit het stukje waar jij wel weigert, maar ik het niet vond kunnen omdat het zo'n lief mannetje was). Eet dingen waarvan je niet weet wat het zijn. 'What is this?'  ' Meee meee, goat goat'. Grote glimlach. Het zijn reepjes bijeen gebonden, het is keihard ('first we dry, then we fry') en zout. Stop met het eten ervan als je ondefinieerbare karteltjes en bolletjes ziet. Bedank het trotse mannetje die dit alles wil betalen voor je. Geniet van de gastvrijheid.

Ga naar het toilet van het restaurantje. Zie een vrouw, omringd door geitenkoppen en ingewanden, geitendarmen over een waslijn uithangen en denk: Shit.... Is dit het 'dry'  gedeelte van wat ik net gegeten heb?! Probeer niet meer te denken aan wat je hebt gegeten.

Zit vervolgens twee dagen en een nacht lang in je hotelkamer. Maak van het toilet en je emmer je beste vrienden. Slaap niet. Voel je beroerd. Weet: ik heb een voedselvergiftiging opgelopen. Missie geslaagd.

Hoe contact te maken met de lokale bevolking
Boek een trekking in Kalaw, om die vervolgens niet te kunnen doen omdat je ziek bent. Wees verrast als je gids langskomt om je beterschap te wensen. Glimlach en wees dankbaar als hij zoutoplossingen en een mega trots bananen voor je haalt. Doe hetzelfde bij de lieve eigenaresse van het hotel die je gratis rijst, grote potten thee en je ontbijt op je kamer komt brengen.

Boek een voetmassage. Geniet van de giechelende gozer van een jaar of dertig die de beauty salon samen met zijn vriendin runt, en die zo verliefd en enthousiast op haar is dat hij graag over de bruiloft praat die deze maand plaatsvindt. Praat over je eigen geliefde met deze nieuwsgierige onbekende. Krijg de slappe lach omdat je er niet tegen kan dat iemand aan je tenen zit, en lach nog harder als ook de masseur begint te proesten en in gebroken Engels zegt: 'no have this with client before'. Geniet ervan als hij na de massage je hand met twee handen vastpakt en met een grote, oprechte glimlach zegt: 'Wish you all the goodluck in the life. And come back with boyfriend one day'. 

Ga zes uur in een minivan vol lachende, nieuwsgierige, kale, niet Engels sprekende monniken zitten die giechelen als je ze gedag zegt. Kijk af en toe lachend achterom en zeg nog een keer gedag om een extra giechelgolf te horen.

Huur een fiets en fiets door de rijstvelden, langs kleine dorpjes. Zie een groep mensen midden in de velden lunchen en word door ze uigenodigd. Eet mee (hahaha ja, ook na voedselvergiftiging opgelopen te hebben. Nieuwsgierigheid en sociaal zijn wint het alsnog bij me). Laat de mensen lachen door ' Jezutemale' (bedankt) te zeggen. Kom in een dorpje terecht en speel met de kinderen. Zie een prachtig dikke baby gewassen worden door zijn moeder, aan de rand van een beekje, huilend door het koude water, maar dit vergetend als hij jou als blanke in het vizier krijgt. Zeg goedendag tegen een oud opaatje en laat hem zijn tandloze lach terug lachen.

Neem een megatraag hobbeldebobbelboemeltreintje van Kalaw richting het Inle Lake. Weet niet hoe laat ie komt en wacht uren met lokale mensen op het station in Kalaw tot ie er is. Laat mensen wijzen naar je bril en vraag je ze of ze 'm op willen zetten. Nieuwsgierig en zo blij als een kind kijken volwassen mannen erdoorheen  en ze bedanken je voor het proberen ervan alsof ze zojuist in een Ferrari hebben gezeten. Kijk uit het raampje van de trein en lach en zwaai naar mee rennende kinderen uit afgelegen dorpjes in de bergen.

Hoe nu verder?
Geniet van alle mooie herinneringen. Vergeet dat je ziek was. Vergeet de minder leuke Birmees die je soms bent tegengekomen. Sluit Myanmar in je hart. Ga verder met het ontdekken van mooie mensen in de rest van de wereld. Have.