Same same, but different

‘Same same, but different.’ Deze zin krijgt iedere Thailand/Laos/Cambodja (en deels Vietnam) ganger te horen als ie zich door deze landen verplaatst. Heerlijk paradoxaal, maar het is zo waar! Waar de Aziaat het bedoelt in contexten als: of je nu bij ons of de buurman je busticket bestelt, het komt allemaal op hetzelfde neer, vind ik het leuk om het gezegde in een groter perspectief neer te zetten. Want uiteindelijk is alles overal in de wereld hetzelfde (wereldwijd eet men, gebruikt men vervoer, praat men met elkaar), maar dan.. is het hier toch net een beetje anders ;) Hieronder een kleine opsomming van waar wij dagelijks mee te maken krijgen. Geniet je mee?

Same same, but different:

* Jezelf laten wegen op straat voor omgerekend nog geen vijf eurocent. Er zitten serieus mensen met een weegschaal op straat. Creatief wel in banen creëren ;)

* Je in Phnom Penh, Cambodja, naar de ambassade van Myanmar laten brengen door een tuktukdriver die zegt te weten waar het is, om je vervolgens bij die van Maleisië af te zetten.. Als je dan zegt dat je naar die van Myanmar moet, zegt ie: ‘Mmm. I can not go. I sick’. Aha.. Topvent. Zie je het al voor je dat je taxi chauffeur niet weet waar ie moet zijn, en je gewoon ergens neerzet omdat ie ‘ziek’ geworden is?! Vervolgens een moto-bike driver krijgen die je bij de ambassade van Thailand afzet, en een dollar meer eist (maar natuurlijk niet krijgt) om me toch wel bij die van Myanmar af te zetten. Uiteindelijk toch bij de juiste ambassade aangekomen, zegt men daar: ‘We zijn de hele week dicht. Kom later maar terug’. Niiiiiet!! Na een beetje pruilen mocht ik toch binnen drie dagen mijn visum ophalen dus eind goed al goed, maar oooh wat een onderneming!

* Overal zijn mensen op straat in Phnom Penh. De stad bruist. Men verkoopt van alles, men versjouwt en verplaatst van alles, vervoert van alles. Men eet op straat, zit op straat, gaat in de avond met hele groepen picknicken in het park met biertjes en BBQ, men badmintont en voetbalt en groepjes monniken overdenken het leven in het groene gras voor het paleis. En.. Het leukste van alles vind ik: er wordt op straat gedanst! Vrouwen van middelbare leeftijd komen in het park bijeen om aerobics te doen. Verderop zijn nog wat andere groepjes en tot slot is er een jongerengroep die aan hiphop doet. Ik raakte met twee leukerds in gesprek en heb twee uur lang op Koreaanse hiphop liedjes met ze mee gedanst. Ze betaalden ook nog de 30 eurocent lesgeld. Fantastisch dat dit bestaat!

* Patat voorgeschoteld krijgen in plaats van fried rice. ‘Oh solly, I ting you sai flench flies’, tja, kan gebeuren.. Zie je het gebeuren dat in Nederland de ober giechelt en weg loopt? In deze landen gebeurt het.  Trouwens.. Als we hier tegelijkertijd ons eten geserveerd krijgen, kijken we elkaar verbaasd aan. Gebeurt dit echt? Moet er echt niet nog voor een persoon wat ingrediënten gehaald worden? Komt er niemand na een halfuur ‘solly, no have’ zeggen? Wauw! 

* Ook leuk is het dat de ‘R’ niet wordt uitgesproken door de gemiddelde Aziaat. ‘Special loom, special plice fo you!’ vinden we heel normaal om te horen. Onze eigen favoriet is ‘sticky lai’, oftewel plakrijst..

* Oh, en alleen ‘yesj’ als antwoord te krijgen is ook een dingetje hier. ‘Is het chilisaus of ketchup?’ ‘Yesj’. Kijk, daar kun je wat mee! Tja.. de taalbarriere blijft lastig. Maar ook hilarisch. Deze topconversatie voerden we in Vietnam, maar ik wil je ‘m niet onthouden: ‘Viert u ook Kerst?’ ‘Yesj, this is the river’. Hahaha!

* Mannen die je was doen die het hilarisch vinden je bikini-top voor hun eigen borst te houden. Terwijl je erbij staat. En dan heel hard lachen. Ik denk dat we het in Nederland een schande zouden vinden ;)

* Met je kapotte broek naar iemands ‘huis’ (één kamer met wat kastjes, 2 kussens en een tv,  bestemd voor zeven mensen) gestuurd worden waar de hele familie op de grond zit/ligt/hangt, gevraagd worden om mee te eten, heel lief het enige (enorm verrotte) krukje aangeboden krijgen, en tig keer ‘welcome welcome’ toegelachen te worden door het opaatje die languit op de vloer ligt. En ten slotte naar huis gaan met een gemaakte broek voor nog geen veertig eurocent.

* Naar de bioscoop gaan (het leek er op Pathé! Leuk!) en de hele film met opgetrokken benen zitten, omdat Cindy in haar teen is gebeten door waarschijnlijk een rat.. Hahaha, samesame, maar zo krijgt een thriller een extra angstdimensie, dus toch different ;)

CambodJAAA
Zucht :) Ik kan hierover blijven doorgaan. Er is hier zó veel anders! En ik vind het er zó leuk! Nog minder dan een week en dan verlaten we Cambodja alweer. Wat voel ik me hier lekker op mijn plek joh! Wat is het hier mooi (palmbomen en rode zandwegen en verlaten eilandjes en ook lekker drukke steden en vissersdorpjes met huizen op hoge palen en komende week weet ik zeker dat we gaan genieten van de tempels van Angkor Wat), wat is het hier arm (veel golfplaten of rieten huisjes en mensen op blote voeten en veel bedelaars en kindjes die laat op straat nog spulletjes verkopen) en  wat is het hier vies (plastic overal en stof), maar vooral… Wat zijn de mensen hier leuk.

Kindjes zwaaien en roepen hello, oude vrouwtjes strelen onze arm en lachen hun al dan niet zwarte tanden bloot, mannen vragen of we een tuktuk nodig hebben en zo niet, dan wensen ze je een fijne dag. Mensen zijn relaxed, maken zich niet druk, ze zijn grappig en lachen vriendelijk. Iedere dag verbaas ik me weer hoe tof het is dat ik hier ben. Dat er vandaag twee sukkels hebben geprobeerd mijn tas te stelen (maar wat ze niet is gelukt!), doet daar niets aan af. Cambodja heeft mijn hart gestolen. Zondag vliegen we naar Maleisië. Dat zal vast ook same same, but different zijn. Yesj, I like.

Liefs, Linda